* شب نشین *

جملاتی تکان دهنده تر از زمین لرزه های 8 ریشتری

* شب نشین *

جملاتی تکان دهنده تر از زمین لرزه های 8 ریشتری

همه چیز خوب پیش میرفت...

همه چی داشت خوب پیش میرفت که یهو به خودمون اومدیم...دیدیم بزرگ شدیم...

MojtabaMax 24 اردیبهشت 1391 ساعت 10:41

نظرات 8 + ارسال نظر

مریم 24 اردیبهشت 1391 ساعت 11:35 http://najvaye-tanhai.blogsky.com

بزرگ شدن دردیست که درکش نمی کنیم
وقتی به خودمون بیاییم تازه می فهمیم عجب دردی داشت و نفهمیدیم
کاش هیچوقت بزرگ نمیشدیم
کاش
سلام برادرجونی

سلام...

امید 24 اردیبهشت 1391 ساعت 12:14 http://garmak.blogsky.com/

برای بزرگ شدن عجله کردیم

عاشق تمام دوران کودکیم...به جز آن قسمت که آرزو کردم بزرگ بشوم...

محمد 24 اردیبهشت 1391 ساعت 13:43 http://www.patoghedostane.persianblog.ir

مرسی زبیا بود
خوشحال میشم به ما هم سری بزنید

حتما

ژینوس 24 اردیبهشت 1391 ساعت 15:42 http://zhinoos.blogsky.com

من هنوز به خودم نیمدم

طلوع 24 اردیبهشت 1391 ساعت 16:09 http://beautiful-day.blogsky.com

خاطرات کودکی زیباترند

یادگاران کهن مانا ترند
درس‌های سال اول ساده بود
آب را بابا به سارا داده بود
درس پند آموز روباه وکلاغ
روبه مکارو دزد دشت وباغ
روز مهمانی کوکب خانم است
سفره پر از بوی نان گندم است
کاکلی گنجشککی با هوش بود
فیل نادانی برایش موش بود
با وجود سوز وسرمای شدید
ریز علی پیراهن از تن میدرید
تا درون نیمکت جا میشدیم
ما پرازتصمیم کبری میشدیم
پاک کن هایی زپاکی داشتیم
یک تراش سرخ لاکی داشتیم
کیفمان چفتی به رنگ زرد داشت
دوشمان از حلقه هایش درد داشت
گرمی دستان ما از آه بود
برگ دفترها به رنگ کاه بود
مانده در گوشم صدایی چون تگرگ
خش خش جاروی با پا روی برگ
همکلاسی‌های من یادم کنید
بازهم در کوچه فریادم کنید
همکلاسی‌های درد و رنج و کار
بچه‌های جامه‌های وصله‌دار
بچه‌های دکه خوراک سرد
کودکان کوچه اما مرد مرد
کاش هرگز زنگ تفریحی نبود
جمع بودن بود و تفریقی نبود
کاش می‌شد باز کوچک می‌شدیم
لا اقل یک روز کودک می‌شدیم
یاد آن آموزگار ساده پوش
یاد آن گچ‌ها که بودش روی دوش
ای معلم یاد و هم نامت بخیر
یاد درس آب و بابایت بخیر
ای دبستانی‌ترین احساس من
بازگرد این مشق‌ها را خط بزن