میدونی آدم ها چرا وقتی بزرگ میشن...دیگه با مداد نمی نویسن...
چون باید یاد بگیرند که هر اشتباهی پاک شدنی نیست...
مجتبی نوشت:میخوام عنوان وبلاگ رو عوض کنم...یه عنوانی میخوام که تک باشه و با کلاس...دوستان پیشنهاداتشون رو دریغ نکنن...
آدمها مثل عکس ها اند...زیادی که بزرگشون کنی...کیفیتشون میاد پایین...
بیایید بازهم خودمان را به نفهمی بزنیم...گاهی بفهمی،نفهمی ؛ نفهمی اوج فهم است...
لحظه های نبودنت را با ساعت شنی شمرده ام...اما کجایی؟...یک صحرا گذشته است...
همه چی داشت خوب پیش میرفت که یهو به خودمون اومدیم...دیدیم بزرگ شدیم...