بفهمی،نفهمی...

بیایید بازهم خودمان را به نفهمی بزنیم...گاهی بفهمی،نفهمی ؛ نفهمی اوج فهم است...

لحظه های نبودنت...

لحظه های نبودنت را با ساعت شنی شمرده ام...اما کجایی؟...یک صحرا گذشته است...

همه چیز خوب پیش میرفت...

همه چی داشت خوب پیش میرفت که یهو به خودمون اومدیم...دیدیم بزرگ شدیم...

حسرت مخور...

بر آنچه گذشت...آنچه شکست حسرت مخور...زندگی اگر زیبا بود با گریه شروع نمیشد...

اما با خنده میشود ادامه داد...و با آرامش تمامش کرد...

تا خودمان نخواهیم...

خودمان را با جمله " تا قسمت چه باشد " گول نزنیم...

قسمت، اراده من و توست...

تا خودمان نخواهیم...

امامی ظهور نخواهد کرد...